Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

EL REFUGIO DE ROXANA TANA
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
  
 ♥BIENVENID@S AL REFUGIO DE ROXANA TANA♥ 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
 B 
 D 
 
 
  Eines
 
*:·.★* Mjes DIARIOS: ACUARELA
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 3 del tema 
De: Estrellitadelsur*  (Missatge original) Enviat: 26/09/2012 21:20

estref-2.gif

 

 

ACUARELA

 

A aquel que sin escucharme entendió lo que atrapaba mi voz:

Desvelada, así me encuentro, terminando algunas páginas,

empezando ésto de nuevo.
Es necesario escribir el día de hoy, mis ojos entreabiertos
y ojerosos piden que los cierre, pero mis manos,
frías, pálidas, pero hiperactivas no dejan de teclear,
de ponerle sazón a esta merienda.

Extraño, eso eres para mi, no recuerdo una sola vez

que tu nombre no me causará la sensación de rareza,
de una incomodidad secreta, de un sueño interrumpido
por algún ladrido nocturno.
"Extraño" no se quien eres, pero se que sabes mucho de lo que soy,
ya habían días pasados que me pedías a gritos un párrafo,
un texto que alucinara con tus remolinos sentimentales
y tratara de encontrarle un cause a este rió de emociones.
Más sigo tranquila, la noche esta ahí,
no se irá hasta la madrugada y cuando eso suceda
quizá me encuentre en la cama y esta carta ya haya sido enviada.

 No te ofendas, podría escribir muchas positivas de ti,

pero suelo desalentar un poco a los que por sus hazañas creen tocar el cielo.
No te ofendas, lo ruego, he aprendido a quererte con todo y tus tropiezos,
con tus manías, y esa fuerza que feroz quiere
en un abrazo arrancarme el aliento.

 ¿Debería ocultar al mundo este pedazo de mi historia?

No, al mundo quizá no le interese ni un poquito de mi vida,
pero tu, tu vales sacarle punta al lápiz y seguir escribiendo.

 

Por que acompañaste mi aislamiento, me abrazaste entre las lagrimas,

me diste más que tu mano, me salvaste una vez la vida...

 Por cierto, tengo las manos cálidas, el cuerpo frío y los pies, los pies helados...

Expresarse es lo mínimo que aún conservo de esa mujercita que conociste,

he reformado cada centímetro que me aquejaba,
he dicho que ya no me duele nada y declarado al amor como
el valor más grande, aunque me he puesto un traje de soledad.

 

Contenta estoy, aquí nada denota melancolía,

me enamoré de la vida

 

 

 

 

estref-1.gif

   


Primer  Anterior  2 a 3 de 3  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 3 del tema 
De: Nice Grulla Enviat: 26/09/2012 23:12

Resposta  Missatge 3 de 3 del tema 
De: Chivis14 Enviat: 27/09/2012 05:14
chivis-11.gif


 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats