Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

EL RINCÓN DE VALDESOLES
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 ►PORTADA Y SALUDO 
 .·:*¨*:¨.·:*¨*:๑۩๑..·:*¨*:¨.·:*¨*: ►BIENVENIDA 
 ►LAS NORMAS 
 ►ME PRESENTO 
 ►CUMPLEAÑOS 
 *>FONDOS VAINICA 
 *>MAS SEPARADORES 
 ►RINCÓN ESPIRITUAL 
 ►LLENA DE GRACIA 
 ►POEMAS Y REFLEXIONES 
 ►♪CANCIONERO♪ 
 ►PANEL DE LOS PPS 
 ►PEDIR FIRMAS 
 ►IMÁGENES Y GIFS 
 GIFS NAVIDEÑOS 
 ►SEPARADOR NAVIDAD 
 ►FONDOS NAVIDEÑOS 
 ►NUESTRA TIERRA 
 LAS ARTES 
 
 
  Eines
 
Mensajes Religiosos: NOS AMÓ HASTA EL EXTREMO
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 1 del tema 
De: VAINICA  (Missatge original) Enviat: 19/04/2011 10:23
  
 
 
 
 
 
 
 
 
               
 
     NOS AMÓ HASTA EL EXTREMO
         
           
      Muerto ya estabas y en la Cruz colgado
pero no te bastaba con estar muerto
y un sendero de rosas descubierto
dejó tu corazón en tu costado.
La Pasión que acabaste entre dolores
pasión era del cuerpo en que morías
por eso muerto el hombre, aún disponías
una segunda redención de amores.
Más que el dolor, tu Amor es  extremado
y mostrar nos quisiste de este modo
que has sufrido con el cuerpo todo
con todo el corazón nos has amado.
Así el amor se expresa más seguro
sin gesto ya, y sin habla enamorada
con la tranquila paz en la mirada
y el gran silencio del cariño puro.
Desde la Cruz cimera has oteado
el mundo, y lo has hallado  helado y triste
y asi en remedio un corazón nos diste
para este mundo descorazonado.
"¡Todo está consumado"!, asi has gritado
en tu trono sin hojas y sin flores
y estaban consumando tus dolores
¡pero tu amor no estaba consumado!
Esa rosa quedaba. Esa colmena
de cera blanda y regaladas mieles.
Ese montón quedaba de claveles
dónde Juan se apoyó en la ultima Cena.
Qedaba el Corazón: último escudo
para guardar al hombre en su quebranto
¡y quedaba querer al hombre tanto
que pueda Amor lo que el dolor no pudo.
Y quedaba gritar: ¡Venid mortales
a beber esta luz de mi costado
que un Corazón que hasta la muerte ha amado
hasta la muerte espera en tus umbrales...
(Jose Mª Pemán)
 
 
 

 

 

 

    *Fondo por Vainica*     

 



Primer  Anterior  Sense resposta  Següent   Darrer  

 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats