Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

GALIZA MEIGA
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 NORMAS 
 G A L I C I A . 
 NUESTRO CHAT 
 ARTE . 
 C R Í T I C A . 
 DOMINGO DÍA DEL SEÑOR . 
 EDUCACIÓN PARA LA SALUD . 
 HISTORIA . 
 H U M O R 
 M I S T E R I O S . 
 MÚSICA . 
 POESÍA Y LITERATURA . 
 SEMANA SANTA 
 U N I V E R S O . 
 VIAJANDO POR EL MUNDO 
 VÍNCULOS - ENLACES 
 NOS PRESENTAMOS 
 COMUNIDADES AMIGAS 
 
 
  Eines
 
POESÍA Y LITERATURA .: 5 - RAFAEL ALBERTI .
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 1 del tema 
De: IGNACIOAL  (Missatge original) Enviat: 16/10/2010 16:11
5 - RAFAEL ALBERTI
 
 
 
http://www.45-rpm.net/antiguo/palante/alberti01.jpg
 
RAFAEL ALBERTI
( 1902 - 1999 )
 
 

 
 
POETAS ANDALUCES
 
¿Qué cantan los de ahora?
¿Qué miran los de ahora?
¿Qué sienten los de ahora?
Cantan con voz de hombre, ¿pero dónde los hombres?
Con ojos de hombre miran, ¿pero dónde los hombres?
Con pecho de hombre sienten, ¿pero dónde los hombres?
Cantan, y cuando cantan parece que están solos.
Miran, y cuando miran parece que están solos.
Sienten, y cuando sienten parece que están solos.
¿Es que ya Andalucía se ha quedado sin nadie?
¿Es que acaso en los montes andaluces no hay nadie?
¿Que en los mares y campos andaluces no hay nadie?
¿No habrá ya quien responda a la voz del poeta?
¿Quien mire al corazón sin muros del poeta?
¿Tantas cosas han muerto que no hay más que el poeta?
Cantad alto. Oiréis que oyen otros oídos.
Mirad alto. Veréis que miran otros ojos.
Latid alto. Sabréis que palpita otra sangre.
No es más hondo el poeta en su oscuro subsuelo
encerrado. Su canto asciende a más profundo
cuando, abierto en el aire, ya es de todos los hombres.
¿Qué cantan los de ahora?
¿Qué miran los de ahora?
¿Qué sienten los de ahora?
Cantan con voz de hombre, ¿pero dónde los hombres?
Con ojos de hombre miran, ¿pero dónde los hombres?
Con pecho de hombre sienten, ¿pero dónde los hombres?
Cantan, y cuando cantan parece que están solos.
Miran, y cuando miran parece que están solos.
Sienten, y cuando sienten parece que están solos.
¿Es que ya Andalucía se ha quedado sin nadie?
¿Es que acaso en los montes andaluces no hay nadie?
¿Que en los mares y campos andaluces no hay nadie?
¿No habrá ya quien responda a la voz del poeta?
¿Quien mire al corazón sin muros del poeta?
¿Tantas cosas han muerto que no hay más que el poeta?
Cantad alto. Oiréis que oyen otros oídos.
Mirad alto. Veréis que miran otros ojos.
Latid alto. Sabréis que palpita otra sangre.
No es más hondo el poeta en su oscuro subsuelo
encerrado. Su canto asciende a más profundo
cuando, abierto en el aire, ya es de todos los hombres.

 Rafael Alberti. Ora marítima, 1953.

http://es.wikipedia.org/wiki/Rafael_Alberti

http://www.cervantesvirtual.com/bib_autor/alberti/



Primer  Anterior  Sense resposta  Següent   Darrer  

 
©2024 - Gabitos - Tots els drets reservats