Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

MUJERES DE ROMANCE NO DE AVENTURAS 40 Y +
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 ♥:::♥Mujer de Elite♥:::♥ 
 ♥:::♥Reflexiònes♥:::♥ 
 ♥:::♥Salud♥:::♥ 
 ♥:::♥Belleza♥:::♥ 
 ♥:::♥Chistes♥:::♥ 
 Poemas d desamor 
 ♥Poemas Eroticos ♥ 
 ♥Poemas de Amistad ♥ 
 ♥PO€MÂS Ð ÂMÕR♥ 
 ♥Recetas de Cocina ♥ 
 ♥GIFS♥ 
 ♥ BANERS ♥ 
 ♥VIDEOS DE TERE♥ 
 ♥:::CARTAS SIN DESTINO:::♥ 
 
 
  Eines
 
General: NO INTENTEMOS EL AMOR NUNCA
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: Alma Muerta  (Missatge original) Enviat: 20/07/2013 05:01
NO INTENTEMOS EL AMOR NUNCA

Aquella noche el mar no tuvo sueño.
Cansado de contar, siempre contar a tantas olas,
quiso vivir hacia lo lejos,
donde supiera alguien de su color amargo.

Con una voz insomne decía cosas vagas,
barcos entrelazados dulcemente
en un fondo de noche,
o cuerpos siempre pálidos, con su traje de olvido
viajando hacia nada.

Cantaba tempestades, estruendos desbocados
bajo cielos con sombra,
como la sombra misma,
como la sombra siempre
rencorosa de pájaros estrellas.

Su voz atravesando luces, lluvia, frío,
alcanzaba ciudades elevadas a nubes,
cielo Sereno, Colorado, Glaciar del infierno,
todas puras de nieve o de astros caídos
en sus manos de tierra.

Mas el mar se cansaba de esperar las ciudades.
Allí su amor tan sólo era un pretexto vago
con sonrisa de antaño,
ignorado de todos.

Y con sueño de nuevo se volvió lentamente
adonde nadie
sabe de nadie.
Adonde acaba el mundo.

Autor del poema: Luis Cernuda




Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: enri pas Enviat: 20/07/2013 13:47
NO INTENTEMOS EL AMOR NUNCA

Aquella noche el mar no tuvo sueño.
Cansado de contar, siempre contar a tantas olas,
quiso vivir hacia lo lejos,
donde supiera alguien de su color amargo.

Con una voz insomne decía cosas vagas,
barcos entrelazados dulcemente
en un fondo de noche,
o cuerpos siempre pálidos, con su traje de olvido
viajando hacia nada.
 
 
 
 



 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats