Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

PERLASYANGELES
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 General 
 ♥LA DIVINA MISERICORDIA♥ 
 ♥BIBLIA♥ 
 ~(,, ,,"> P宣α <*,, ,,)~ 
 ☜♥☞ANGELES☜♥☞ 
 ♫♫.-MUSICA.-♫♫ 
 ♥POESIAS♥ 
 ♥Reflexionando♥ 
 CAPILLA DE ORACION 
 :) REGALITOS 2017:) 
 ♥MARYJO♥ 
 ♥Guisando rico♥( =o= ) 
 ♥♥♫NAVIDAD♫♥♥ 
 
 
  Eines
 
General: El viejecito
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 5 del tema 
De: ♥ODEMARIS♥  (Missatge original) Enviat: 02/08/2023 00:46

El viejecito ocupaba

El viejecito ocupaba el menor espacio que podía, no quería ser notado ni quería ser una molestia, su necesidad lo orillaba a esa situación.

Había quienes se sentían importunados por esa mano arrugada que se extendía con una muda petición de que se le depositara algo.
Y muchas veces lo único que recibió fue una mirada desdeñosa.
Por tener que esperar a una persona, estacioné mi automóvil cerca de él y así fue como tuve la oportunidad de observar, cómo un anciano mendingante tocaba la vida de los demás, de manera sutil y discreta.
LLegó junto a él, un niño apretando nerviosamente una pequeña moneda, anticipando la sensación de dar, dándole su única posesión y alejándose juguetonamente.
Pasó un apurado padre, que lo usó de ejemplo de como se ven los robachicos, para intimidar inútilmente a su revoltoso vástago.
Llegó una viejecita, quien no sólo le dio una moneda, sino que también le obsequió el calor de una palabras de comprensión y de ánimo, para que se cuidara del frío que sin misericordia se hacia sentir.
Un jubilado, pasó junto a él y en su rostro se leyó un agradecimiento a Dios, por la familia que tenía y por el magro cheque que cada mes recibía.
Pasó un policía, que se hizo el desentendido, al ver el temor en los ojos de alguien completamente inofensivo, que le recordó a su viejo, prosiguiendo su camino imperturbable.
Pasaron como cincuenta personas y nadie le prestó atención, sumergidas en sus propias necesidades.
Me bajé del auto y me dirigí resueltamente a él, me miró con desesperanza, por su mente pasó la eminente expulsión, pensando que yo era el propietario del negocio donde él se refugiaba.
¡Señor! - le dije en voz alta, por si no oía bien, ¡Hace frío y voy al restaurante, me permite que le invite algo? !Hizo el intento de negarse a aceptar, pero el frío reinante le dió valor para decidirse... Un mate por favor...
Cuando cumplí su pedido, recibí el gracias más sincero y conmovedor que he escuchado, me agradecía el haberlo hecho sentir humano, por esa pequeña atención que había tenido con él.
Dejó de sentirse en ese momento, un estorbo, un anciano solitario, un despojo que la sociedad inhumana y fría, esperaba impaciente su desaparición.
De repente fue un recuerdo traído a su estado actual y se sintió con vida, joven y viril, útil y amado.
Pero lo que más me impresionó no fue ese cambio, sino la sabiduría de sus ojos.
¡Porque él sabía que por unas monedas, tocaba las vidas, con su triste ejemplo!
Como se han de imaginar, la persona que esperaba, ya me estaba aguardando impaciente .
¡Nunca volteó a ver al anciano, y concluí que esa lección, sólo era para mí!






Primer  Anterior  2 a 5 de 5  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 5 del tema 
De: chiqui-la Enviat: 02/08/2023 15:53

Resposta  Missatge 3 de 5 del tema 
De: DULCEPOEMA Enviat: 02/08/2023 21:36

Resposta  Missatge 4 de 5 del tema 
De: Flor de lys Enviat: 10/08/2023 02:49
Hermosa historia ode

Resposta  Missatge 5 de 5 del tema 
De: DULCEPOEMA Enviat: 11/08/2023 03:13


Primer  Anterior  2 a 5 de 5  Següent   Darrer  
Tema anterior  Tema següent
 
©2024 - Gabitos - Tots els drets reservats