Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

amorypoesias
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 General 
 OREMOS 
 POEMAS SENSUALES 
 ANTOLOGIA POETICA 
 RINCON POETICO DE YULINN 
 EROTICA PROSA 
 EMOTIVOS PENSAMIENTOS 
 LAS FRASES CELEBRES 
 ¡BUEN HUMOR! 
 SENDEROS DE REFLEXION 
 RINCON MUSICAL 
 SUCESOS DEL MUNDO 
 C A R T A S D´ AMOR 
 ENTRA AL PANEL DE MENSAJES 
 POSTALES POETICAS 
 CARTAS AZULES 
 
 
  Eines
 
General: Me gustan los escritos...
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 1 del tema 
De: Yulinn  (Missatge original) Enviat: 23/01/2010 02:26

 

Me gustan los escritos que me hacen reflexionar, más allá  incluso de si están mejor o peor expuestos, pues con mejor o peor fortuna me mueven y me llaman, me gritan incluso, algunos, reclamando mi atención ansiosamente, mientras otros me guiñan sus ojos intentando cazarme en su misterio.

Unos me lloran removiéndome las culpas y otros me miman bañándome en su ternura. Los hay que sin compasión me insultan, agresivos, prepotentes, endiosados... y otros, tímidos y ahogados, que me piden ayuda con un hilo de voz.

Están los que me alimentan, los que leo con gusto, con deleite, mientras otros me empachan de tal manera que no los puedo terminar.  De todos los colores, dulces o amargos, picantes o sedosos, atractivos o desmayados. Escritos que te seducen o te aletargan, que te intrigan o te aburren, que te hunden o te esponjan haciéndote volar.

Cúmulos de letras agrupadas en renglones, constituyendo palabras, ideas, latidos... barquitos navegando en este mar que atraviesa las fronteras entre tu mundo y el mío.  Un mar que no conoce el tiempo, que lo mismo sube que baja o que da las vueltas al revés. Que estira mi vida y mi conciencia, que conforma mis límites, libera mis pensamientos. Donde volver a inventar lo que ya sé, lo que quise olvidar o nunca he aprendido.

Como ese viejo arcón de la abuela, que contenía todo, hasta lo más inesperado. La tapa se abría dejando al descubierto el mundo de la magia: miles de canciones le brotaban prendidas de los objetos más insospechados: ropas, encajes, bolitas de madera... Unos guantes vacíos, una espada, un sombrero que nunca se usó... Un manojito de cartas, la bola de un mundo roto... ¿Qué importa para que sirviera su contenido? , no importa su origen ni el uso que tuviera... Hoy canta para mí... Hoy es mío...

Una peregrina historia que me cruza la cabeza y me deja entrever al genio de esa botella que acabo de frotar y que me ha saltado a la cara, entre divertido y travieso ofreciéndome un deseo. ¿Si no existiera nada que querrías? ; me ha propuesto. Sin pensarlo dos veces me he inventado diciendo: aprender a escribir... Y a leer... ¡Para crearte de nuevo!

Arcangelii.



Primer  Anterior  Sense resposta  Següent   Darrer  

 
©2024 - Gabitos - Tots els drets reservats