Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

El Pais Encantado de Alicia Ibiza
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 ۞IMPORTANTE ۩Aportes / Novedades 
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 ۞CELEBRACIONES ۩ Octubre del 2025 
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 ۞Nuestros BUZONES 
 ۞Nuestros FONDOS 
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 ۞SI TE GUSTA PIDELA 
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 • - • SOLICITA FIRMAS 
 ♥ RECOGER FIRMAS 
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 ۞Galeria de Imagenes 
 • - • ۩ Fondos y Layouts 
 • - • ۩ Para Responder 
 ◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙◙ 
 ۞Comun... Amigas 
 
 
  Eines
 
General: Los recuerdos
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: xania  (Missatge original) Enviat: 06/11/2012 18:54

 

 ¿Los recuerdos son aquellas cosas que se fueron o los que están con nosotros cada día?

Los recuerdos se van sumando en un ejercicio de paciencia que me pone nostálgica en demasiadas ocasiones.

Muchas veces pienso si son todas las situaciones que ya no están, o viven permanentemente en nuestro día a día..

Esta es la historia:


 Ya ha pasado mucho tiempo desde que tú y yo nos amamos. Fuimos muy felices, teníamos todo lo que podíamos soñar.

Nos podía faltar todo, incluso hasta para comer…

¿Pero qué importaba?

Nos amábamos, y eso suplía cualquier inconveniente, todo era maravilloso, reíamos de tonteras, cualquier cosa era bonita, te miraba y “¡ay Dios, eres tan guapo!” te decía mientras me respondías con una sonrisa como sólo tú sabías dar. No podía creer que tanta felicidad era toda para mí.

Un día decidiste viajar, yo quedé muy triste pero con la esperanza de que pronto volverías no me dolía tanto…

Pero, nunca volviste… y quedó mi vida allí, sin saber de ti. Tal era mi dolor que hasta me despertaba pensando y sintiéndote a mi lado… pero no, eran sólo mis sueños, no regresaste, me quedé en la mas completa soledad.

Es un dolor tan grande que se pierde las ganas de vivir, de comer, de arreglarse.

Es como si de pronto a mi vida se le puso un final.

Tuve que levantarme de mis propias cenizas, tenía que seguir viviendo cada día, era un nuevo dolor, una llaga que dolía… ya no recuerdo cuanto tiempo paso,¡años!, eso sí, años, al fin puede encontrar de nuevo un poco de horizonte ahora que ya había pasado por los peores infiernos que un ser humano pueda soportar.

Muchas veces sueño contigo, muchas veces siento una terrible nostalgia de tenerte a mi lado.

¡Cómo quisiera muchas veces retroceder el tiempo y volver a esos años!

Pero es imposible.

Por eso siempre me pregunto si los recuerdos se van o siempre están con nosotros.

¿Han sentido eso?

¿Por qué los llamamos recuerdos si siempre están con nosotros?

¿Y tú qué piensas de los recuerdos…?

Shoshan




 
 


Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: Alicia Ibiza Enviat: 07/11/2012 15:48
Gracias Xania por Compartirlo
Besinessssss
 


 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats