Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

Grupo de Neuróticos Anónimos
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 
 
  Eines
 
General: ME PRESENTO
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: ABUELITA MALVADA  (Missatge original) Enviat: 15/01/2011 05:09
BUENAS NOCHES.  MI NOMBRE ES INES...  ME LLAMO LA ATENCIÓN DE ESTE GRUPO POR LA FINALIDAD QUE  TIENE EN SÍ.
 
TENGO MUCHO QUE APRENDER Y ALGO PARA COMPARTIR.
 
CUENTO CON 58 AÑOS DE EDAD, SOY CASADA, TENGO DOS HIJOS Y UNA NIETA...
 
CUANDO ERA JOVEN NO COMPRENDÍA MUCHAS SITUACIONES QUE VIVIAN PERSONAS DE MI EDAD... AHORA ESTOY APRENDIENDO A SER UNA MUJER DE MI EDAD, CON MIS CUALIDADES Y DEFECTOS... CREO QUE EN ESTE GRUPO VOY A COMPRENDER MEJOR AL SER HUMANO Y ME VOY A ACEPTAR CON MIS LIMITACIONES.
 
UN ABRAZO,


Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: maya7 Enviat: 18/01/2011 17:37
Que bien!!!
yo estoy en ese camino de aceptacion, pero tambien de exploracion, esa exploracion de lo que soy, y que en muchos de los casos me producia culpa, una culpa enorme, porque me he juzguado y prejuzgado, ha sido dificl vivir comigo misma, es como estar con alguien que he rehazado todo el tiempo,¿como se puede vivir en armonia asi? siempre con miedo, por culpa hasta por respirar,, el eterno dolor de la existencia, con depresiones, el odio de ser yo.. todo esto me llevo a poner barreras en mis relaciones familiares, sociales, un rechazo a la humanidad, con una sensacion de ser una extraterreste,, no digo que he superado todo estos sintomas, pero ahora puedo ir bajandole a esa culpa, a ese dolor de no aceptacion de la vida,, voy conociendome, aceptandome, y tambien a ir quitando esa paralizis emocional, tanta frialdad,, sobre todos esos resentimientos,, se que no hay perfeccion, no existe esta,, y con esto empiezo mi dia, no esperando ya lo perfecto en nada,, ni en nadie, y asi tampoco en mi, voy trabajando esa aceptacion..de a poco me han dicho.. primero un cosa , despues la otra, no hay recuperacion "express",,todo va fluyendo con conocimiento de causa,,segun la comprension y la conciencia que vaya logrando en el proceso,,algo no puede ser superado hasta que no se es entendido,, asi voy,, conociendome ,,reconciliandome conmigo,, perdonandome,, quise muchas veces perdonar a los que me habian segun yo, me habian dañado,,pero se me olvidaba esa persona mas importante,, que soy yo,, desde aqui voy para lo que sigue... liberando culpas, aceptando errores, agradeciendo al sufrimiento que me esta enseñando de que soy la unica responsabel de mis desdicha o felicidad,, el mundo no esta cambiando,, soy yo quien lo va haciendo gracias a N/A,, a el programa de los 12 pasos, a mis compañeros que me han acompañado,, a el grupo que me ha sostenido,,,y sobre todo,, a mi PS,, mi Dios como yo lo concibo,, porque he ido aprendiendo en este proceso , a reconciliarme con  EL, y dejarme guiar por su voluntad, a permitirle que un dia a la vez El haga en mi, lo que a mi ha constado tanto,, solo por cada dia,, aqui se va aprendiendo a eso,, a vivir solo por hoy,, perdonando el pasado,, y no poner mi seguridad en el futuro,, solo cada dia,, al solo por hoy.
un abrazo en la fraternidad del espiritu...


 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats