Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

LATINOS EN ITALIA
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 General 
 BIENVENID@S 
 ME PRESENTO 
 ITALIA/NOTIZIE 
 LEGGI/VITA ITALIANA 
 ESPAÑA 
 CERVANTES - DON QUIJOTE 
 ESCRITORES 
 El rincón de la poesía 
 EFEMÉRIDES ARGENTINAS 
 MARTÍN FIERRO 
 EL LUNFARDO 
 PATRIA MÍA 
 MATEANDO 
 CON HUMOR 
 FONDOS Y DIBUJOS 
 MUNDO MAGICO 
 EL ZODÍACO 
 ARRIVEDERCI 
 
 
  Eines
 
Ronda de mates entre amigos: Un cuento real..."Con sabor a tomates de un tiempo"
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: 2158Fenice  (Missatge original) Enviat: 16/09/2023 05:45
Potrebbe essere un'immagine raffigurante 1 persona

Anibal Guaraglia


Comparto con los miembros del grupo, un relato de mi autoría

El legado de un hombre simple.

Para mì, don Basilio, era y fue, solo don Basilio, uno de los tantos inmigrantes eslavos de aquél Berisso(Buenos Aires) de mi juventud. Nunca supe cual era su apellido ni su nacionalidad, tal vez era polaco, bielorruso o ucraniano, vaya uno a saber ...
Como para ir a mi trabajo tenía que pasar frecuentemente frente a su huerta , que daba a la calle y estaba protegida solo por un tejido de alambre grueso y oxidado, comencé a saludarlo y con el tiempo establecimos una cierta relación , alambrado mediante .
Así me fui enterando de que había quedado viudo, que no había tenido hijos y que vivía de su modesta jubilación, obtenida después de haber trabajado más de cuarenta años en el frigorífico Armour.
Con cuanto amor y dedicación sembraba y cultivaba sus vegetales, nunca le faltaban acelgas, lechugas, ajíes y tomates, que siempre compartía con sus vecinos, incluso más de una vez me obsequió con parte del producto de su trabajo . Yo siempre elogiaba y admiraba sinceramente su huerta.
Recuerdo que un día, acercándome un frasquito por sobre el alambrado, me dijo : “Muchacho, tome, si algún día quiere plantar tomates , estas semillas son muy buenas, las traje desde europa, aguantan muy bien el frìo , puede plantarlas en Agosto …
Don Basilio murió al poco tiempo y pienso que exceptuándome a mí, ya muy pocos lo recordarán, donde estaba su huerta, hoy hay una moderna edificación.
Si el tiempo pudiese pensar, creería haber borrado ya, todo vestigio de don Basilio , pero el frasquito que me dio el anciano aquella tarde de verano permaneció en el galpón de mi casa durante varios años sin abrir. Cierto día buscando una herramienta me topé con él y sin muchas esperanzas decidí plantar las semillas, para mi sorpresa germinaron tres y año tras año hasta el día de hoy he venido cosechando y consumiendo los tomates que fueron dando las plantas descendientes de aquellas primeras tres, ya que siempre fui guardando las semillas de los mejores ejemplares para plantarlas al año siguiente.
Si la cosecha es abundante, también, como hacía don Basilio, suelo obsequiar algunos tomates a mis vecinos y amigos. Todos, sin excepción, elogian el sabor incomparable de los mismos : “ tomates con gusto a tomates” me dicen. Nada que ver con los insípidos que se venden actualmente en las verdulerías.
Aquél buen hombre, inmigrante ignoto, a través de su sencillo y lejano gesto de obsequiarme las semillas, aún sigue proporcionándonos a mí, a mis vecinos y amigos, el placer de disfrutar del sabor real de los tomates . Vaya mi humilde homenaje y recuerdo a su paso por la vida y por Berisso.


Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: karmyna Enviat: 17/09/2023 05:01
 


 
©2024 - Gabitos - Tots els drets reservats